Agenda 2011-2012
Za. 10/9/11 - Samenstelling shortlist 2011-2012
Wie zal aanwezig zijn?
- Fatima
- Annemie
- Katlijn
- Claudine
- Helena
- Ruth
- Filip
- Krista
- Rita
- Veronique
Za. 24/09/2011 - Een vrouw op de vlucht voor een bericht (D. Grossman)
Begeleiding: Katlijn en Claudine
Wie zal aanwezig zijn?
- Katlijn
- Lindsay
- Bie
- Ruth
- Veronique
- Brigitte
- Filip
- Gerda
Wie kan niet komen?
- Fatima
- Helena
Vragen om over na te denken
Ora, de hoofdfiguur van deze roman gaat op de vlucht voor een noodlottige boodschap.
Hoe loopt het volgens jou af met Ofer? Weten we er iets over of is het een open einde?
Grossman gebruikt de stream of consciousness-techniek. In de stream-of-consciousnesstechniek wordt een op het eerste gezicht onsamenhangende stroom van gedachten, gevoelens, stemmingen en verlangens van een persoon beschreven. Gezien de vele associaties en gedachtesprongen die zich daarbij voordoen, leidt dit in de geschreven taal tot een vaak fragmentarische zinsbouw.
Heeft dit bij jou het lezen belemmerd of precies aangezet om verder te lezen?
Er zitten nogal wat verhaallijnen in dit boek
- de verschillende oorlogen, zesdaagse oorlog, Jom Kipoer
- de Suezcrisis zoals beleefd door Avram en Ilan
- de jeugdvrienden Ora, Avram, Ilan
- de twee broers en hun plaats in het gezin
- de relatie met de Arabische chauffeur
…
Wellicht zie je er nog?
De relatie tussen Ofer en zijn oudere broer is erg symbiotisch, het lijkt of ze elkaar aanvullen. Ofer heeft zelfs een therapeutisch effect op zijn broer die op een bepaald moment ‘ticks’ begint te ontwikkelen. Wat is de betekenis van dit verhaal van de twee (half)broers?
Humor is erg belangrijk in de Joodse cultuur en dit is ook terug te vinden in de literatuur. Is dit je opgevallen?
Za. 05/11/2011 - De Geruchten (H. Claus)
Begeleiding: Ruth en Annemie
Wie zal aanwezig zijn?
- Ruth
- Annemie
- Herman
- Helena
- Filip
- Katlijn
- Fatima
- Lindsay
- Brigitte
- Krista
- Rita
- Gerda
Wie kan niet komen?
- Myriam
- Bie
- Kati
- Nico
- Claudine
- Véronique
Vragen om over na te denken
De geruchten speelt zich af in een (West-)Vlaams dorp in het midden van de jaren zestig.
Welk beeld hangt Claus op van deze dorpsmentaliteit? Vind je dit een geloofwaardige schets? Waarom wel, waarom niet?
Welke andere thema’s zitten volgens jou in dit boek?
De meeste recensenten of ‘gewone’ lezers die hun mening over het boek verwoordden zijn het erover eens dat het boek “meerlagig” is: je kan De Geruchten lezen “als 'een vertellinkske' over een Vlaams dorp, maar dat het verhaal ook 'de kruiwagen is waarmee iets anders aangevoerd wordt'” (samenvatting van een leesclubbijeenkomst in Gent).
Wat is volgens jou die andere, dieperliggende laag? Voorbeelden?
Niet iedereen kan deze “gelaagdheid” echter appreciëren: “De Geruchten (…) blijft iets teveel voer voor intellectuelen; men is bijna verplicht om verschillende commentaren te lezen om ten volle de meerwaarde ervan te vatten.” (bron)
Volgens Claus' redacteur bij De Bezige Bij daarentegen is het plezier dat je aan een goede roman beleeft, niet recht evenredig met het aantal geleerde verwijzingen dat je kan thuisbrengen: “Onbekommerd of hem nu wel of niet iets ontgaat, moet de lezer zich laten vervoeren en zich verwonderen over wat hij zelf ziet en wat hem invalt. Het zegt iets over de kwaliteit van een roman als je je erin kunt verliezen zonder al te zeer geplaagd te worden door de vraag naar de intenties van een schrijver.” (bron)
Hoe heb jij dit ervaren? Heb je de dubbele bodems, verwijzingen (bvb. naar andere literatuur) begrepen? Indien niet, heeft jou dit bij het lezen gestoord?
De Geruchten kreeg in de Nederlandse pers veel negatieve kritiek. Een recensent vond bijvoorbeeld dat het boek slordig geschreven is. De coherentie ontbreekt, het hangt volgens hem met haken en ogen aan elkaar. Hij vergelijkt de roman met “een kraam met stoffen en lappen. Boven de onvermijdelijke bak met restanten en halffabrikaten heeft de eigenaar een kartonnetje gehangen met het verwachtingsloze advies 'Uitzoeken' daarop.... (…) Gezien zijn hoge productie is het minder aannemelijk dat Claus er uit luiheid met de pet naar gooit. Waarschijnlijk is hem dit manuscript nat van de inkt uit handen getrokken en in razende vaart persklaar gemaakt. 'Tis all in pieces, all coherence gone' van John Donne heeft hij er nog als motto boven kunnen krabbelen, een staaltje van zelfspot dat helaas als nuttige waarschuwing moet worden opgevat. De stijl is onverwacht hortend. Het achterplat rept enigmatisch van een 'lyrische stijl, die geen realisme uitsluit', waarmee misschien wordt gedoeld op woorden als 'amber', 'oker', 'pastel' en 'scharlaken' - ja, Claus schildert ook - die met een overdosis aan andere adjectieven over de tekst zijn gestrooid. Uitzoeken maar, mensen.” (bron)
Dezelfde kritiek van een andere (eveneens) Nederlandse recensent: “ (…) je kan alleen maar concluderen dat "De geruchten" een slordig ineengeflanste roman is, goed voor puzzelaars en voor blinde fans van de Meester.” (bron)
Kan jij je in deze kritiek vinden?
-
Taalgebruik, spelling en stijl
Claus’ taalgebruik, spelling en stijl lokken zeer uitlopende reacties uit. Sommige recensenten én “gewone” lezers (op het Forum van De Standaard) zijn zeer enthousiast, anderen (ook niet-Nederlanders) vinden zijn taalgebruik ronduit verschrikkelijk. Wat vind jij?
Een paar voorbeelden die deze tegenovergestelde visies illustreren:
Het boek zou vol taalfouten staan waardoor het moeilijk leesbaar zou zijn: “Claus (…) hanteert een soort boemeltrein-Vlaams dat hort en stoot en veel te vaak moeilijk leesbaar is. De roman staat vol taalfouten die wel enigszins functioneel zijn in de volkse dialogen, maar die in het proza zelf erg storend werken. (…) Dat Claus die volkse taal sappig vindt, tot daar aan toe. Veel van zijn lezers zijn blijkbaar dezelfde mening toegedaan. Dat volkse lieden niet altijd even secuur omspringen met de Nederlandse grammatica, daar kunnen we inkomen. Maar waarom moet die kromtaal doorgedreven worden tot in de spelling? Blijkbaar weet Claus na al die jaren nog steeds niet dat je de ge-vorm niet op dezelfde manier vervoegt als de je-vorm. (…) Ik heb er zelfs niets op tegen dat men "De geruchten" een goed boek vindt, maar dat men dan tenminste dezelfde normen hanteert voor Claus als voor debutanten. Waarom verwijt Jos Borré van De Morgen het slordige taalgebruik van Marc Didden en niet dat van Claus? Didden schrijft zinnen als TGV's, Claus behelpt zich met boemeltreinen – maar waarom worden boemeltreinen meer au serieux genomen dan TGV's? Omwille van de folklore? Waarom mag Claus rijkelijk putten uit het Vlaamse volkstaaltje vol krompraat en wordt Didden op de vingers getikt als hij voor de grap Engels slang-met-haar-op gebruikt? (…) Maar een soepje van oude en nieuwe spelling, zoals we in "De geruchten" meemaken, dat hadden ze kunnen vermijden.... En dat alles maakt van "De geruchten" een tamelijk onleesbare roman (…)”. (bron)
Een “gewone” lezer (op De Standaard-website) vindt het taalgebruik gewoon vreselijk: “Ik kan mij geen enkele mooie of lyrische passage in dat boek herinneren, vrees ik... Alleen de passages in café De Doofpot waren nog enigszins te lezen. (…). Ik heb het uiteindelijk uitgelezen met tegenzin, maar ergerde mij dood aan het taalgebruik dat absoluut niet lyrisch of mooi te noemen is. Niet dat het dat moet zijn, want tenslotte ging het over volkse personages, maar zelfs dan was het onnatuurlijk en zonder passie.”
Een andere lezer daarentegen noemt Claus’ taal “lyrisch”: “De geruchten is een goed boek, niet in het minst omwille van de mooie taal en stijl die Claus gebruikt. Dank zij de vernieuwde aandacht voor zijn poëzie (… ) ben ik de Oostakkerse Gedichten aan het lezen en het valt mij op hoe Claus zijn mooie lyrische taal en stijl in zijn proza blijft gebruiken. Het is toch de manier waarop een verhaal wordt geschreven wat het onderscheidt van een banaal vertelt fait-d'hivers. (sic…) Als ik dan al eens een diepere ondergrond in zijn boeken niet begrijp, dan is er het plezier om een goed verteld verhaal te lezen in een prachtige taal en stijl.”
Een lezer uit Schaarbeek, die zichzelf “geen gewone lezer” noemt, “maar een soort beroepslezer die meer wil weten en zich ook afvraagt wat het geheim van Claus’ recept dan wel mag zijn” vindt dat dit geheim precies in Claus’ “superieure schrijfstijl” ligt: “Claus heeft het vermogen om zich in te leven in de - slechts schijnbaar - meest banale en triviale personages (…) Er is Claus’ kunst om een soort van levendige, zeer echt lijkende dialogen te schrijven die het geheel een zeer geloofwaardige indruk geven.” (bron)
Interessante links
Claus won in 1997 me De Geruchten de Libris Literatuurprijs. Naar aanleiding daarvan had Alain Coninx een interview met Claus in Terzake.
Het filmpje wordt ingeleid door (wijlen) dichter Eddy Van Vliet, die een aantal smeuïge “geruchten" over het boek vertelt, en over het "feit" dat Claus door omkoping van de jury deze prijs gewonnen zou hebben. Wel grappig. Het filmpje duurt zo'n 11 minuten.
In 2009 vertaalde Absynth Minded het gedicht "Envoi" van Hugo Claus tot songtekst en maakte de song "Envoi" op de gelijknamige CD. U kan het gedicht horen voordragen door Hugo Claus; al even mooi op :
hugo claus - envoi.mp3
Za. 10/12/2011 - De dwaas (K. Ekman)
Begeleiding: Gerda en Fatima
Wie zal aanwezig zijn?
- Gerda
- Fatima
- Ruth
- Herman
- Helena
- Katlijn
- Annemie
- Claudine
- Brigitte
- Lindsay
Interessante informatie
Locatie
Besprekingen
Het Tarotspel
Over de schrijfster
Za. 21/1/12 - Schaduwkind (P.F. Thomese) en Hikari groet de dingen (K. Oë)
Begeleiding: Ruth
Wie zal aanwezig zijn?
- Ruth
- Katlijn
- Brigitte
- Filip
- Gerda
- Herman
- Véronique
- Claudine
- Annemie
- Fatima
- Lindsay
- Helena
- Rita
- Veerle
Wie kan niet komen?
- Kati
- Bie
- Krista
- Nico
Vragen om over na te denken
- Waar gaan beide boeken over? Geeft elke titel het onderwerp (goed) weer?
- Hoe zou je taalgebruik & stijl van Thomése en Oë in deze boeken omschrijven?
- Tot welk (literair) genre zou je deze boeken rekenen (en waarom)?
- Oë beschrijft (a.d.h.v. de inzichten van Dr. Ueda) het ontwikkelingsproces dat iemand doormaakt wanneer h/zij invalide geworden is (p. 44) - Thomése schreef Schaduwkind in het jaar na de dood van zijn dochtertje. Kan je zeggen dat Thomése zich in fase 1 bevindt? Voorbeelden?
- Welke overeenkomsten en verschillen zie je tussen beide boeken?
- Thomése: lees het stukje met de titel “Ontbrekend woord”. Welke bedenking(en) maakte je je toen je dit las? Is dit een terechte vraag?
Interessante links
(met dank aan Filip en Krista voor hun hulp)
“Schaduwkind”: een paar recensies:
en een heel interessante, uitgebreide biografie van de schrijver, door Jeroen Vullings, uit 2008.
"Hikari groet de dingen" verscheen aanvankelijk als losse essays in een Japans medisch tijdschrift. Een korte bespreking van het boek (in het Nederlands) vind je op de site "Literatuur en Geneeskunde" (L&G).
Over het leven van Hikari schreef Lindsley Cameron een biografie : Cameron, Lindsley, Hikari O. Het zwakzinnige genie, Amsterdam: Meulenhoff, 1998. Een korte samenvatting van dit boek vind je op bol.com
Een recensie, door Geraldine Sherman, 1996
en een interview met K. Oë uit 1999.
Biografie en bibliografie (op Wikipedia) van
Za. 3/3/2011 - Revolutionary Road (R. Yates)
Begeleiding: Filip en Veronique
Wie zal aanwezig zijn?
- Filip
- Ruth
- Brigitte
- Veronique
- Annemie
- Fatima
- Rita
- Krista
- Helena
- Bie
- Katlijn
Wie kan niet komen?
- Gerda
- Nico (nog te veel te doen om de nakende geboorte voor te bereiden)
- Herman
- Claudine
- Lindsey
Interessante links
http://www.youtube.com/watch?v=YRWF43uWsKw (Jos Gheysels over “Een speciaal soort voorzienigheid” en Yates
http://www.youtube.com/watch?v=b4JxkZWHPkI&NR=1&feature=endscreen, de film
Biografie
Geboren: 3 februari 1926
Gestorven: 7 november 1992
Yates werd geboren in Yonkers, New York. Zijn ouders scheidden van elkaar toen hij drie jaar oud was, en de rest van zijn jeugd is hij veelvuldig verhuisd naar verschillende gemeentes. Hij vocht in de Tweede Wereldoorlog in Frankrijk en Duitsland. Midden 1946 keerde hij terug naar New York. Hij werd journalist, speech schrijver en werkte kort als copywriter in de reclame. Yates debuteerde in 1961 met Revolutionary Road, dat na zijn dood verfilmd zou worden door Sam Mendes.
Hoewel zijn debuut lovend werd ontvangen en het genomineerd werd voor de National Book Award, werd het werk van Yates tijdens zijn leven nooit een bestseller. Yates stierf noch aan alcoholverslaving noch aan nicotine, wel aan longemfyseem en de complicaties na een chirurgische ingreep.
Tijdens zijn leven was de verkoop van zijn boeken eerder gering en heeft hij het succes niet echt kunnen smaken...zelf verklaarde hij ooit in een interview dat zijn debuutroman zijn beste werk was...
Na zijn dood in 1992 nam de aandacht voor zijn werk toe na een essay over zijn leven in 1999.
Blake Bailey schreef een eerste diepgaande biografie van Yates : " Een tragische eerlijkheid: het leven en werk van Richard Yates" (2003).
Yates situeert zich literair gezien, tussen Salinger en Cheever, als één van de belangrijkste naoorlogse schrijvers van het tijdperk van angst en onzekerheid...Yates realisme had een directe invloed op schrijvers als Raymond Carver en Richard Ford.
Yates interesseerde zich voor het eerst in de journalistiek en het schrijven tijdens het bijwonen van Avon Old Farms School in Avon, Connecticut. Na het verlaten van Avon, ging Yates in het leger (lee:s "Een speciaal soort voorzienigheid" in de reeks Oorlogsdomein van AP) beleefde WOII in Frankrijk en Duitsland tijdens de late jaren 1940 en vroege jaren 1950. Zoals we allen weten, keek de USA erg lang de kat uit de boom...Dus die schijnbare bevrijding waar onze ouders in geloofden...was slechts een vorm van strategie van een opkomende macht...
Bij zijn terugkeer naar New York werkte hij als journalist, freelance ghostwriter (= het schrijven van speeches voor Senator Robert Kennedy) en publiciteit schrijver voor Remington Rand Corporation. Pour la petite histoire...Yates is 2x getrouwd en gescheiden, was de vader van 3 dochters Sharon, Monica & Gina.
Zijn carrière als schrijver begon in 1961 met de publicatie van de alom aangekondigde Revolutionary Road. Hij doceerde schrijven aan de Columbia University, de New School for Social Research, Universiteit van Boston (waar zijn papieren worden gearchiveerd), aan de Universiteit van Workshop Iowa Writer's, in Wichita State University, en aan de University of Southern California Master of Professional Writing Program.
Na Revolutionary Road (1961) verschenen nog volgende werken : Eleven Kinds of Loneliness (1962), A Special Providence (1969), Disturbing the Peace (1975), The Easter Parade (1976), A Good School (1978), Liars in Love (1981), Young Hearts Crying (1984), Cold Spring Harbor (1986).
Bronnen:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Richard_Yates
http://en.wikipedia.org/wiki/Richard_Yates_%28novelist%29
Quotes...(1) & (2) verstuurd via mail als 'incentive' om het boek te lezen !
Enkele quotes om jullie te prikkelen…tot het lezen van “Revolutionary Road…"
"There were also first time discoveries. Having heard for years that Richard Yates' Revolutionary Road was one of the great but underappreciated American novels, I searched it out. I have spent the months since then pressing it into the hands of anybody who will take it." - Richard Lacayo
"A deft, ironic, beautiful novel that deserves to be a classic." - William Styron
"The Great Gatsby of my time...one of the best books by a member of my generation." - Kurt Vonnegut
"Here is more than fine writing; here is what, added to fine writing, makes a book come immediately, intensely, and brilliantly alive. If more is needed to make a masterpiece in modern American fiction, I am sure I don't know what it is." - Tennessee Williams
"One of the few novels I know that could be called flawless." - James Atlas
"A treasure, a jewel, a whole trove is Richard Yates's Revolutionary Road ....Mr. Yates's eyes and ears are gifts from heaven. I think I know of no recent novel that has so impressed me, for the manners and mores of his people are, it seems to me, perfectly observed." - Dorothy Parker
Za. 21/4/2011 - Zwavelzuur (A. Nothomb)
Begeleiding: Krista en Helena
Wie zal aanwezig zijn?
- Krista
- Helena
- Annemie
- Fatima
- Herman
- Ruth
- Claudine
- Katlijn
- Lindsay
- Veronique
- Brigitte
Wie kan niet komen?
- Nico
- Gerda
- Kati
- Filip
- Rita
Interessante links
Recensies
Biografie en bibliografie van de auteur
Za. 2/6/2011 - De erfenis van Eszter (Sandor Marai)
Begeleiding: Fatima en Brigitte
Wie zal aanwezig zijn?
- Brigitte
- Fatima
- Ruth
- Helena
- Katlijn
- Rita
- Gerda
- Annemie
- Veronique
- Krista
Wie kan niet komen?
- Kati
Interessante links
Over de schrijver
Recensies
Verfilming
Om over na te denken
http://dovegreyreader.typepad.com/dovegreyreader_scribbles/2009/03/esthers-inheritance-by-sandor-marai.html
"Sándor Márai gives Esther a voice with which to make her own decisions and then to explain them on her own terms, transforming this from a book that could have been about bitter revenge and retribution into one about the power of thwarted love and an achingly resigned forgiveness, tinged with regrets.
Humiliation it seems can go either way and books like this could probably stop wars."
http://rezensionen.literaturwelt.de/content/buch/m/t_marai_sandor_das_vermaechtnis_der_eszter_daec_13942.html
"Allerdings hat er mich mit dem Hinweis, dass wohl ihrer beider Liebe nicht mutig genug gewesen wäre, doch zum Nachdenken gebracht..."
www.bookforum.com/inprint/015_04/2976
"Márai prompts us to ruminate on what makes fiction’s illusions so attractive- on why, like Esther, we as readers would knowingly succumb to deceit. Indeed, this mirror game between readers beguiled by his stories’ enchanting surfaces and characters who choose to live by “false-truth” draws critical attention to the author’s own technique."
http://www.bookslut.com/fiction/2009_02_014024.php
Late in the book, she is called a “Moral Genius,” a title she fails to disown. She possesses an essence of goodness and decency opposed to Lajos whom she calls a “genius of lies.” And it is this self-awareness, a knowledge that she is performing the role of the good woman in a decrepit moral universe, rather than just being that good woman, that makes her, unlike Sofia Marmeladova, unlovable.
[opm: Sofia Marmeladova is een personage uit Schuld en boete van Dostojevski]
http://www.freitag.de/2000/37/00371602.htm (pagina helaas niet meer beschikbaar)
Die Geschichte, die hier erzählt wird, ist einfach - sie ist so »einfach«, wie es der Fatalismus ist: Wenn eine Kategorie wie das Schicksal herrscht, muss man sich ihm ergeben, Auflehnung ist sinnlos. So ist denn auch der Tonfall des Romans verhalten und unaufgeregt. Der Eindruck von Ausweglosigkeit wird noch verstärkt durch die zahlreichen Sentenzen, die in aller Unterschiedlichkeit eins gemeinsam haben: Sie sagen, »so ist es«, sie fragen nicht.
http://readallday.org/february11.html (pagina helaas niet meer beschikbaar)
Marai is saying that resistance to a charming lie we desire to be true is the most difficult struggle we will face.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Friedrich_Nietzsche
De gewone mens is niet in staat te begrijpen waarom de grootmoedige met plezier zichzelf wegcijfert. De gedachte naar doel en eigen voordeel overtreft bij de gewone mens zijn instincten. Daarentegen is de grootmoedige altijd bereid zichzelf op te offeren voor datgene waartoe zijn instinct, zijn passie hem leidt. De eeuwige onrechtvaardigheid hierin is dat de grootmoedige niet in staat is in te zien dat zijn passie niet door de gewone mens wordt gedeeld en dat hij zelf een uitzondering is. Hierdoor begrijpt hij de gewone mens en diens rede niet en is hij verbaasd over de koers van de wereld die niet overeenkomt met wat naar zijn eigen inzicht nodig is.
Za. 23/6/2011 - Literaire wandeling door Brussel
- Gids: Machteld De Schrijver, Culturama vzw
Beginpunt en dus plaats van afspraak is de inkomhal van het Centraal Station (aan de loketten) om 10u. Rond 11u maken we een koffie-/wc-stop in het “Goudblommeke in papier” (Cellebroersstraat 55, 1000 Brussel) van ongeveer een half uur. We eindigen de wandeling omstreeks 13u-13u30 in de buurt van de Grote Markt. In totaal wandelen we dus 2,5 à 3 uur. Na de wandeling gaan we terug naar het Goudblommeke om er een hapje te eten.
Wie zal aanwezig zijn?
- Brigitte
- Ruth
- Katlijn
- Helena
- Annemie
- Claudine
- Veronique
- Bie
- Herman
- Lindsay
- Myriam
- Annemie
- Fatima
Wie kan niet komen?
- Rita
- Gerda
- Nico
- Filip
- Kati
De foto's van de wandeling vinden jullie hier:
https://plus.google.com/photos/114148256551745989273/albums/5764391164819161569?authkey=CObPyfPsyd2sYQ
Comments (0)
You don't have permission to comment on this page.